Zwartboek: averechtse effecten

Het Amsterdamse stelsel van eeuwigdurende erfpacht werkt averechts -alle goede bedoelingen van Treub ten spijt. Zeker in een tijd van woningnood en zeker in Amsterdam. Kopers haken af als ze zien wat ze moeten betalen voor de grond (1xkoop + 1xafkoop eeuwigdurende erfpacht), respectievelijk de torenhoge canon voor nieuwbouwwoningen.  De Amsterdamse woningcrisis verergert snel door deze prijsopdrijving. ‘Ze zijn te duur, vaak klein en de erfpacht is te hoog: nieuwbouwhuizen raken uit de gratie.’ kopt Het Parool.

Die hedendaagse hoge grondprijzen worden via ondoorzichtige en onbegrijpelijke buurtstraatquotes  gekoppeld aan bestaande buurten en woningen -alsof de oorspronkelijke grondkosten niet allang zijn afbetaald via de decennialange canon. De op die gefingeerde (!) hoge grondprijzen gebaseerde canonverhogingen werken ook door in de huren. 

Heel veel Amsterdammers kunnen die overstapregeling niet betalen, dus Amsterdam wordt onbetaalbaar voor gewone mensen. Niet alleen de sociale structuur en cohesie in tal van buurten komt daardoor in gevaar, maar ook de beoogde investeringen in de energietransitie -want geld kun je maar een keer uitgeven: dus het wordt kiezen tussen afkoop óf canon versus woningisolatie. En ook nog eens dure notaris- en bankkosten dokken.  

Nog gekker:  je investering in woningisolatie c.a. wordt opgeteld bij de WOZ waarde waarover je belasting mag betalen. 

Veel Amsterdammers zijn door de erfpacht gedwongen te verhuizen, respectievelijk serieus te overwegen om te gaan verhuizen. De gemeentelijke vangnetregeling gaat niet door vanwege het zogenaamde ‘risico van overkreditering’ (advies van de AFM?). Ironisch, juist nu banken bereid zijn zogenaamde overwaardehypotheken af te sluiten. 

Te koop staande panden worden vaak opgekocht door investeerders die uit zijn op een quick winst. De panden worden verbouwd en verkamerd -waar de gemeente nog altijd stelselmatig vergunningen voor afgeeft- en vervolgens doorverkocht of verhuurd aan kapitaalkrachtigen van buiten. Die nieuwe, vaak tijdelijke bewoners, dragen weinig bij aan de sociale cohesie in de buurt. 

Het gemeentebestuur noemt dit verkameren onwelgevallig, maar ze ziet kennelijk niet in dat het eigen erfpachtbeleid mede ten grondslag ligt aan deze ongewenste ontwikkelingen.

Gemeentebestuur zet een eerste stap in de richting van verantwoord woningbeleid door de deadline voor de overstapregeling en nieuwe canonherzieningen op te schorten.

Verontruste erfpachters